A Murder in Mississippi (B) support act: The Rusty Zippers Kafka Antwerpen (10-12-2024) reporter & photo credits: Marcel info band: A Murder In Mississippi - The Rusty Zippers info organisatie: Kafka © Rootsville 2024

Lang geleden dat ik van de parking naar “Ramptwerpen” was gereden voor een optreden. Ellenlange files onderweg houden een mens ervan tegen om naar de Koekenstad te rijden en gezien het openbaar vervoer er niet voor zorgt dat ik thuis geraak…

Enfin, vandaag maakte ik toch een uitzondering want A Murder In Mississippi kwam de nieuwe plaat voorstellen in de Kafka. Gezien ze mij met hun optreden in gent, enkele weken geleden, volledig hadden overdonderd besloot ik het er toch op te wagen. Vroeg vertrekken was dus de boodschap.

De Kavka is een zaal waar ik zelf nog nooit was geweest dus ik was benieuwd, te meer dat ik gezien had dat ze daar tal van optredens organiseren. Vandaag dus de beurt aan Leander en zijn gang, die zouden worden voorafgegaan worden door het duo van The Rusty Zippers. De tournée draait op volle toeren blijkbaar en zo hadden ze onlangs ook in de Brusselse Botanique, de boel plat gespeeld. Benieuwd hoe de “mannen van’t Stad” hierop zouden reageren.

Een piepklein zaaltje was het waar het optreden zou plaats hebben. In vergelijking met De Centrale was dit wel een serieus contrast. Wat info ingewonnen en bleek dat er niet veel tickets waren verkocht. Tja, altijd moeilijk en de ietwat chauvinistische Antwerpenaren warm te maken voor iets dat van de buiten de stadswallen komt. We zouden wel zien wat er van kwam.

Zoals in Gent mochten twee blues veteranen, zijnde Ed De Smul en Tom De Poorter ofte The Rusty Zippers, de aanwezigen komen opwarmen. Voor wie geregeld vertoeft in de blues- en ander midden zijn dit alvast geen onbekenden. Ondertussen al 2 cd’s op hun naam en beide van zeer goede kwaliteit. Ed grasduint in de midden van de folk, americana, country en blues, gewapend met een akoestische gitaar en zijn warme stem. Tom is de perfecte sidekick op banjo, mandoline en gitaar. Altijd meer dan de moeite om deze twee aan het werk te zien en vooral te horen. Het tweetal ging van start met ‘Mim’s’ met Tom aan de mandoline en na ‘Fools On The Hill’ wisten de aanwezigen dat ze hier kwaliteit voorgeschoteld kregen, want uit de commentaren die ik her en der kon opvangen waren de twee niet echt gekend. Verder met ‘Nothing Wrong’ en het knappe ‘Guilty As Charged’. 

Solide geheel waarbij de twee elkaar perfect vinden. Na ‘Bird On A Wire’ brachten ze ons richting New Orleans met een stevige versie van ‘Jambalaya’ om uiteindelijk hun korte set af te sluiten met een schitterende ‘Nobody’s Fault But Mine’ van Blind Willie Johnson. En in tegenstelling met Gent was het publiek laaiend enthousiast en werden we hiervoor beloond met een bisser. En het was een mooie, met Pete Seeger’s ‘Keep Your Eyes On The Prize’. Bij deze was Antwerpen gevallen voor de muzikale talenten van The Rusty Zippers.

De hoofdbrok van de avond zou natuurlijk verzorgd worden door de sterren van de dag, zijnde de “Gentse Wolfpack” van A Murder In Mississippi. Hun laatste plaat “Reverie”, welke ze vanavond komen voorstellen is echt een pareltje en wie die nog niet zijn platenkast heeft, raad ik aan om deze onmiddellijk aan te schaffen.

Deze 6-koppige band brengt rootsmuziek, een mengeling van americana, country, folk, blues en zelfs Irish traditionals. De bandleden delen hun passie voor muziek en brengen hun unieke achtergronden samen tot een breed gamma aan klanken, en creëren zo een eigen stijl. Ze brengen een repertoire aan zelfgeschreven rootsnummers, met een eigen hedendaagse twist. Van zachte harmonieën tot opzwepende melodieën; ze nemen je mee naar de weidse vlakten van Noord-Amerika. Kortom, dit moet je wel eens meegemaakt hebben. Voor wie ze nog niet kent, bestaat de band uit Leander Vandereecken (Gitaar en zang), Mirthe Vandereecken (Percussie en zang), Lore Heyerick  (Banjo, zang), Dieter Vanhede (Toetsen), Alexandra Van Wesemael (Viool) en Stijn Bontinck (contrabas) en twee tussenkomsten van W. Van Den Bossche (clarinet en saxofoon).

Na een korte pauze werd het licht gedimd en mocht Lore met haar banjo inzetten, waarna de band het podium opkwam om een stomende versie af te leveren van ‘Black Train’ en na een ‘Antweeeeerpen’ van Leander volgende in een razend tempo ‘Highfield Lane’ en ‘Black Cats Dance In The Barne’. Dit waren er alvast drie uit de nieuwste schijf en het heeft niet lang geduurd voordat de aanwezigen vielen voor de kwaliteiten van de band. Dat laatste heeft ook veel te maken met de entertainer kwaliteiten van Leander die in een mum van tijd een goed contact met het publiek wist te maken en ervoor zorgde dat iedereen meeging met de muzikale flow.

Met ‘The Raven And The Oak Branck Tree’, nummer met een stevige basinleiding en Mirthe op het wasbord gingen we terug naar hun vorige plaat ‘Hurricana’ om met ‘Banjer City’ en het swingende ‘Mary Lou’ terug te keren naar “Reverie”.

Volgden twee meezingers met ‘Forever An A Day’ en ‘Wrong Side Of the Road’ en eerlijk gezegd heb ik mij toen wel laten gaan, veel te aanstekelijk om er als een plant bij te staan. Ze weten perfect hoe ze een goede set moeten opbouwen met een mooie mix van nieuwe en oude songs. Allemaal toppers en iedereen werd er zowaar wel heel blij van. Echter, na een tijd op speed te hebben gespeeld, werd het tijd om even de voet van het gaspedaal te nemen en hoe kan men dat beter doen dat met uit de nieuwste schijf afkomstig ‘Whirlwind’. Vanaf de eerste noten die door Mirthe worden gezongen, voelt een mens zich binnenin week worden, wat een schitterende song is dit man! Maar het is vooral de manier waarop het wordt gebracht dat een mens emotioneel maakt. Topwerk!

De band blijft het intiem houden met ‘The Bone Of John Jones’, alweer eentje dat met volle passie wordt gebracht en afkomstig is uit hun allereerste plaat. ‘Starlight Dreamer’ begint rustig, maar evolueert na een tijd naar een sneller tempo om terug gas terug te te nemen. Geweldig song alweer die staat als een huis dankzij de verschillende tempowisselingen.

Stilaan werden we naar het einde van dit ontzettend goede optreden gezogen en het kon niet anders of het zou met een feestje worden afgesloten. Waar is dat Feestje? In de Kavka was dat feestje. Volgens Leander de langste songs van de band, ‘Medicine Man’ werd op ons losgelaten en er werd meegezongen en al zeker bij de afsluiter van de avond het aanstekelijke ‘Run Brother Run’.
Er barstte toen een daverend applaus los. Veni, vedi, vici…bij deze had de band de Koekenstad veroverd en in de binnenzak gestoken.

Ze konden ons alvast niet laten vertrekken zonder een extraatje “for the road” en we konden nog even verder feesten met ‘Please Do’t Come To Kentucky’.

Wow! Alweer een schitterende collectieve prestatie van de band. Het is schier onmogelijk om één iemand speciaal uit te halen, neen, ieder lid van de band speelt op hoog niveau en geeft zich van begin tot het einde. Het was alweer een volle avond muzikaal genieten. Superlatieven blijven hier tekortschieten en zoals ze zeggen: “klasse komt altijd boven drijven”. Na Hideaway maandag en nu A Murder In Mississippi, waren de muzikale batterijen weer goed opgeladen. De beste remedie tegen de Winterblues, waarvoor mijn oprechte dank!

Marcel